Ik droeg mijn zwarte hoed en mijn zwarte jas, want ik had een geheime missie: codename Nathom.
Het was stil aan het Minnewater, een paar zwanen wandelnden op platte, natte voeten. Een stukje verder zag ik mijn doelwit vonkelen. Ik zag de japanse symbolen aan de deur en wist, dat ik op de juiste plaats was. Ik had Nathom gevonden. Zij had me ook gehoord, en wist dat het uur was gekomen. Het uur om te gaan breien!
En zo stapten we al babbelend de Hema binnen, waar Nathom aan haar Clapotis ging werken.
Zelf hield ik me met de mouwen van mijn Winter Storm bezig, terwijl we op C, D en Ameria zaten te wachten.
C had het voorpand van de trui van vorige maand afgewerkt en was aan het volgende stuk bezig.
Wat je allemaal met een punniek kan doen toonde ons haar vriendin D - ze had een boek uit de jaren 1970 of 1980 mee, waarin er vele kleurrijke toepassingen van punniek-touwtjes stonden.
Ameria vergezelde ons tenslotte, ondanks haar zware verkoudheid. Van Nathom had ze een tip voor een patroon gekregen, en daarmee was ze volop bezig.
Plots stond Poezemadam voor ons, we hadden ze helemaal niet verwacht! Zelf dacht ze ook niet dat ze deze namiddag zou kunnen langskomen en ze had dus geen breiwerk in haar tas.
Zaterdag in Eeklo zal ze wel een dubbele inspanning doen. Dan gaat zij met ons naar een speciaal evenement, waar ze onder andere The Dutch Knitters kan ontmoeten.
No comments:
Post a Comment